Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Restytuta w Rzeczniowie założona została w 1585 roku (księga wizytacji biskupich z 1602). Kościół konsekrowano w 1589, (dokument konsekracji z 1600 wystawiony przez biskupa krakowskiego Piotra Myszkowskiego). Do utworzonej parafii dołączono wsie Gryfów i Rawicz. Fundatorem kościoła był Jan Skarszewski, dziedzic Rzeczniowa. Parafia powstała w czasie reformacji. Po wprowadzeniu w Siennie kalwinizmu (przez wnuka, z bocznej linii Zbigniewa Oleśnickiego- J. Sienieńskiego), zaczęto dla potrzeb katolików budować w okolicznych wsiach kaplice. Pierwszy kościół był drewniany, stał blisko 100 lat i prawdopodobnie uległ pożarowi. Po pożarze pod koniec XVII wieku, za czasów Króla Jana III Sobieskiego 1674-1696 zbudowano kościół murowany fundowany przez nieznaną z imienia osobę. Obiekt był wysoki z bardzo ostrym dachem. Istniała obawa, że fundamenty nie wytrzymają ciężaru ścian i dachu, dlatego w 1850 przebudowano ściany i spłaszczono dach, który uwieńczony został wieżyczką z sygnaturką. Przebudowa kościoła objęła również jego wnętrze. Gotycki sufit zastąpiono sufitem płaskim, co obiekt obniżyło, czyniąc go bardziej bliskim i przytulnym. W ciągu następnych lat wykonano prace uzupełniające. W 1904 ułożono posadzkę z kamienia tumlińskiego. W 1905 kościół został odmalowany przez Zdzisława Lenartowicza z Kielc. Nadano mu kształt krzyża, którego odnogami są: od południa kaplica patrona kościoła św. Restytuta, a od północy kaplica Matki Boskiej Bolesnej. Długość świątyni wynosi 29 m, szerokość 18,5 m (razem z kaplicami). Pod kościołem i kaplicami znajdują się groby. Obiekt jest oświetlony dużymi oknami.

Wielki ołtarz znajduje się we wschodniej stronie kościoła. Utrzymany jest w stylu barokowym, w kolorze czarnym, oparty na czterech pozłacanych kolumnach. W górnej części ołtarza znajduje się piękny obraz Matki Boskiej Niepokalanej w srebrnej sukience. Obraz był zasuwany przez zwierzchnie portrety św. Anny i św. Joachima, rodziców Maryi Panny (obecnie zdjęte). Po obu stronach ołtarza są umieszczeni dwaj aniołowie, trzymający symbole Matki Bożej.

Tytuł kościoła św. Restytuta sięga XVII wieku. W maju 1685 roku z cmentarza Pontaniana w Rzymie przekazano relikwie św. Restytuta - biskupa Kartaginy (męczennika) dla hrabiego Stefana Grudzińskiego, ten z kolei przekazał je dla Katarzyny, wdowy po Stanisławie Skarszewskim - kasztelanie wojnickim, aby umieścić je w kościele w Rzeczniowie. W czerwcu 1843 roku złodzieje ukradli srebrną trumienkę z relikwiami tegoż świętego. Następnie hrabia Łubieński sprawił nową trumienkę na przechowanie relikwii. Obecnie trumienka z relikwiami znajduje się w kaplicy bocznej św. Restytuta, choć nie ma dokumentów w parafii, co do autentyczności tych relikwii.

Prawdziwą ozdobą kościoła jest pomnik znajdujący się przy północnej ścianie kościoła z następującym napisem: Korduli Małachowskiej Wojewodzinie Krakowskiej Jana Sochockiego starosty Krzeszowskiego i Teresy z Czernych córce. Gdy po latach 53 życia, a po 34 małżeństwa w Rzeczniowie dnia 1 lipca Roku Pańskiego 1789 do wieczności zawołaną została. Mąż smutny ukochanej żonie kamień ten i ku pamiątce i ku wzbudzeniu westchnienia wiernych przechodzących postawić kazał.

Kolejni księża dbali nie tylko o życie duchowe swych parafian, ale również o ich kształcenie. Ks. Józef Nowakowski wraz z Jerzym Dobrzańskim (dziedzicem Rzeczniowa), utworzyli w 1806 r. fundusz na utrzymanie w szkole nauczyciela. Przy kościele istniał także pokaźny księgozbiór, zawierający głównie hsomilie i kazania, ale także dzieła klasyków łacińskich wydanych w XVII i XVIII w. Przy świątyni istniało Bractwo Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej.

W rzeczniowskiej parafii obchodzone są cztery odpusty, ustanowione już w XVII w.: św. Restytuta (w niedzielę po św. Annie),Niepokalanego Poczęcia N.M. (8 grudnia),Narodzenia Matki Bożej (8 września),Matki Bożej Różańcowej (3 niedziela października).

Na cmentarzu kościelnym pośród wiekowych lip stoi kamienna figura z napisem: Na podziękowanie Bogu i Matce Boskiej Częstochowskiej, za cudowne przywrócenie wzroku córce, ten krzyż stawiają rodzice Stanisław i Marianna Balcerowscy 1906 roku. Dzwonnica z zegarem słonecznym, przez którą prowadzi wejście na cmentarz kościelny "zaprasza" parafian i gości. Dzwonnica ta pochodzi z I poł. XVII wieku. Jest murowana z cegły, tynkowana, czworoboczna, dwukondygnacyjna wysokości ok. 20 m, zakończona wypukłym dachem o barokowej sylwetce. Znajduje się na niej zegar słoneczny z datą 1749 r. Na piętrze umieszczone były trzy dzwony.

"Stanisław" – większy, wagi 702 kg ufundowany ze składek parafian w wysokości 5.482 zł. z napisem: Ten dzwon, oddany po wielkiej światowej wojnie dla Kościoła w Rzeczniowie za pontyfikatu Ojca św. Piusa XI za Ks. Biskupa Mariana Ryxa, za Ks. Prob. Stanisława Bryńskiego z dobrowolnych składek pobożnych parafian w roku 1927 "Stanisław".

"Antoni" – mniejszy, sprawiony przez małżonków Antoniego i Józefę Małków z Pawliczki, z napisem: Ten dzwon ufundowany przez Antoniego i Józefę małżonków Małków z Pawliczki w 1927 r. "Antoni".

"Zygmunt" – średni, przelany w 1906 r. ze starego, z napisem: Sit nomen Domini benedictum in Saecula a 1590 "Zygmunt".

W 1948 r. nowy dzwon ufundowali Franciszek i Tekla Pastuszka, drugi zaś parafia. Do obwodu ogrodzenia przykościelnego włączone są kostnica zbudowana na rzucie kwadratu oraz bramka na plebanię (dawniej była to tzw. kaplica grobowa) pochodzące z I poł. XVIII wieku.

Adres strony: www.parafiarzeczniow.pl